تعیین و اولویت‌بندی شاخص‌های موثر در بیابان‌زایی با استفاده از مدل تاپسیس و تحلیل سلسله مراتبی

اختصاصی، محمدرضا؛ سپهر، عادل (1390). روش‌ها و مدل‌های ارزیابی و تهیه نقشه بیابان‌زایی، انتشارات دانشگاه یزد، چاپ اول، 288.

اربابی سبزواری آزاده  (1389). تحلیل اثر خشکسالی با روش درونیابی شاخصZ نرمال بارندگی در سامانه سیستم اطلاعات جغرافیایی در منطقه کاشان. فصلنامه جغرافیایی طبیعی، دوره هفتم، شماره 3، صص 105-124.

پورطاهری، مهدی (1389)، کاربرد روش‌های تصمیم‌گیری چند شاخصه در جغرافیا، تهران: سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه‌ها (سمت)، مرکز تحقیق و توسعه علوم انسانی، 223 ص.

خسروی، حسن (1383)،  کاربرد مدل مدالوس در بررسی بیابان زایی منطقه کاشان، پایان نامه کارشناسی ارشد بیابان‌زدایی، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران،205ص.

خسروی، حسن (1391)، ارائه مدل پایش و سیستم هشدار اولیه بیابان‌زایی (مطالعه موردی:منطقه کاشان)، رساله دکتری، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران، 186 ص.

صادقی‌روش، محمدحسن؛ احمدی، حسن؛ زهتابیان، غلامرضا؛ طهمورث، محمد (1389). کاربرد فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (تحلیل سلسله مراتبی) در ارزیابی راهبردهای بیابان­زدایی مطالعه موردی: منطقه خضر آباد یزد، تحقیقات مرتع و بیابان ایران، دوره هفدهم، شماره اول، صص 49-35.

صادقی روش، محمدحسن؛ زهتابیان، غلامرضا (1390). ارزیابی راهبردهای بیابان‌زدایی با کاربرد مدل تحلیل سلسله مراتبی (تحلیل سلسله مراتبی) و تکنیک اولویت‌بندی ترجیحی بر اساس تشایه به پاسخ‌های ایده‌آل (TOPSIS) مطالعه موردی: منطقه خضرآباد یزد، فصلنامه علوم و فنون منابع طبیعی، سال سوم، شماره ششم، صص 17-30.

صبوری راد، سیما (1393). تعیین سامانه شاخص‌های ارزیابی بیابان‌زایی بر مبنای رویکرد FUZZ_DPSIR (مطالعه موردی: منطقه فیض‌آباد)، پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشکده منایع طبیعی دانشگاه تهران، 134ص.

عادل، سپهر؛ اختصاصی محمدرضا؛ المدرسی، سیدعلی (1391). ایجاد سامانه شاخص‌های بیابانزایی بر اساس DPSIR (بهره‌گیری از روش فازی-تاپسیس)، جغرافیا و برنامه ریزی محیطی، جلد چهل و پنج، شماره اول، صص50-33.

مومنی، منصور (1385). مباحث نوین تحقیق در عملیات، تهران: انتشارات دانشکده مدیریت دانشگاه تهران، 360 ص.

وصالی، علی (1387). بررسی شاخص‌های بیوفیزیکی شدت بیابانزایی متاثر از فعالیت‌های انسانی (منطقه مورد مطالعه: کاشان و آران بیدگل)، پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران، 176ص.

Grau, J. M. (2010). An application of mathematical models to select the optimal alternative for an integral plan to desertification and erosion control (Chaco Area Salta Province-Argentina), Biogeosciences, 7, pp 3421-3433.

Mashayekhan, A., Honardoust, F. (2011). Multi-Criteria Evaluation Model for Desertification Hazard Zonation Mapping using GIS. Journal of Applied Biological Sciences, 5 (3), pp 49-54.

 Sadeghiravesh. M., Zehtabian. Gh., Khosravi. H. (2014). Application of AHP and ELECTERE models for assessment of de_desertification alternatives. Journal of Desert, 19(2). pp 141-153.

Sadeghiravesh. M., Khosravi, H., Ghasemian. S. (2014), Application of Fuzzy analytical hierarchy Process for assessment of combating-desertification alternatives in central Iran, Journal of Natural Hazards, 75(10). pp 653-667.

Sepehr. A., Zucca. C. (2012), Ranking Desertification Indicators Using TOPSIS Algorithm, Journal of Natural Hazards, 62(3). pp 1137-1153.