تعداد نشریات | 31 |
تعداد شمارهها | 706 |
تعداد مقالات | 6,893 |
تعداد مشاهده مقاله | 11,269,572 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 7,560,868 |
پهنهبندی خطر زمینرانش و تأثیر آن بر ناپایداری سکونتگاههای شهری مورد شناسی: زیباشهر گرگان | ||
جغرافیا و آمایش شهری منطقهای | ||
مقاله 13، دوره 5، شماره 14، فروردین 1394، صفحه 155-176 اصل مقاله (609.23 K) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22111/gaij.2015.1919 | ||
نویسندگان | ||
دکتر ابوالقاسم امیراحمدی1؛ رامش تمسکنی2؛ ملیحه محمدنیا* 3 | ||
1دانشیار دانشگاه حکیم سبزواری | ||
2دانش آموخته ژئومورفولوژی دانشگاه حکیم سبزواری | ||
3دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه حکیم سبزواری | ||
چکیده | ||
ناپایداری دامنه ای به ویژهخطر زمین لغزش از جمله مخاطرات عمده ای است که در مناطق شیب دار با خاک هایسست، معمولاً از فراوانی زیادی برخوردار است. منطقه تپه های زیبا شهر گرگان به دلیل گسترش تپه های لسی و خاک های کم مقاومت و هم چنین تبدیل مناطق شیبدار به مناطق مسکونی و ساخت و ساز و فعالیت های عمرانی بر روی شیروانی هابه منظور احداث راه، ساختمان و .... حساسیت ویژه ای در برابر مخاطرات زمینلغزش دارد. در این تحقیق تلاش بر این است که عوامل موثر بر ناپایداری منطقهبا تأکید بر ژئومورفولوژی مورد بررسی قرار گیرد.داده های مورد استفاده دراین تحقیق نقشه های توپوگرافی، زمین شناسی، کاربری اراضی، نقشه شهری گرگان وتصاویر ماهواره ای به همراه بازدید میدانی است. روش تحلیل نیز بر مبنایداده های موجود به صورت استقرایی است. برای تحلیل داده ها، نقشه های موردنظر به محیطGISمنتقل و با استفاده از مدلAHP به ارزیابی خطر زمین لغزش درمنطقه پرداختیم. مجموعاً 8 معیار اصلی مرتبط با وقوع پدیده زمین لغزش موردتحلیل قرار گرفت، این معیارها به عنوان نقشه های عامل هر کدام جدا گانهکلاس بندی شده و از روش های آماری و مشورت با کارشناسان متخصص ارزش گذاریشدند. نقشه نهایی تولید شده در منطقه نشان داد که عامل شیب 8/15 درصد،زمینشناسی و انعطاف پذیری خاک 28 درصد، گسل 14 درصد وکاربری اراضی3/12 درصد،بیشترین تأثیر را در بروز زمین لغزش منطقه داشته است. پس منطقه ناپایداربوده و دوری از حریم خطر بهینه تر است. | ||
کلیدواژهها | ||
زمین لغزش؛ AHP؛ GIS؛ سکونتگاه روستایی؛ شهر گرگان | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,664 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,539 |