اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 26 |
| تعداد شماره‌ها | 552 |
| تعداد مقالات | 5,709 |
| تعداد مشاهده مقاله | 7,969,879 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 5,352,971 |
بررسی پایداری توسعه در منطقۀ 22 تهران باروش جاپای اکولوژیکی | ||
| فصلنامه جغرافیا و توسعه | ||
| مقاله 17، دوره 16، شماره 50، بهار 1397، صفحه 231-245 اصل مقاله (760.98 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22111/gdij.2018.3575 | ||
| نویسندگان | ||
فرهاد قادری  1؛ پریا اسدی2؛ امین تمدنی3؛ مرتضی عزیزی3
| ||
| 1استادیار مهندسی محیط زیست، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل، بابل، ایران | ||
| 2کارشناس ارشد مهندسی عمران-محیط‌زیست، دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل، بابل، ایران | ||
| 3دانشجوی کارشناسی مهندسی عمران، دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل، بابل، ایران | ||
| چکیده | ||
| در این تحقیق پایداری توسعه شهری تهران در منطقه 22 به روشی علمی مورد مطالعه قرار گرفت. روش تحقیق مورد استفاده در این پژوهش بر اساس محاسبه دو پارامتر ظرفیت زیستی و جای پای اکولوژیک بود. از نظر علمی هنگامی توسعه در منطقه ای پایدار است که میزان این دو پارامتر برابر باشد. برای محاسبه پارامتر ظرفیت زیستی از دو نرم افزار Google Earth و Arc GIS استفاده گردید و مساحت نواحی موجود قابل بهره برداری برای هر یک از مصارف زمین محاسبه شد، ظرفیت زیستی منطقه 22 تهران؛ 005/0 برحسب هکتار جهانی برای هر نفر بدست آمد که با مقایسه آن با ظرفیت زیستی ایران، آسیا و جهان، مشخص گردید که منطقه 22 تهران ظرفیت زیستی بسیار کمتری نسبت به موارد ذکر شده دارد. برای محاسبه میزان جای پای اکولوژیکی منطقه 22 تهران از تراکم جمعیتی و اطلاعات مرتبط با شیوه زندگی مردم استفاده شد و میزان این پارمتر 1/4 برحسب هکتار جهانی برای هر نفر بدست آمد. با مقایسه ی جای پای اکولوژیکی منطقه 22 تهران با میزان متوسط این شاخص در ایران (67/2)، آسیا (8/1) و همچنین در جهان (7/2)، مشخص گردید منطقه 22 تهران جای پای اکولوژیکی بیشتری نسبت به همه ی این موارد داراست که باید جای پای اکولوژیک از طریق تغییر الگوی زندگی و کاهش جمعیت در منطقه کاهش یابد. به علت اختلاف فاحش بین مقادیر ظرفیت زیستی و جای پای اکولوژیکی در این منظقه، وضعیت توسعه؛ ناپایدار ارزیابی گشت. نتایج پژوهش؛ بیان گر میزان مصرف سریع و نابودی باقی مانده منابع طبیعی در منطقه 22 تهران بوده و بر اساس این نتایج؛ برای پایدار شدن توسعه این منطقه، باید بهبود توزیع جمعیت و سیاست های استفاده از منابع طبیعی منطقه بازنگری گردد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| "توسعه"؛ " جای پای اکولوژیکی"؛ "ظرفیت زیستی"؛ "منطقه 22 تهران" | ||
| مراجع | ||
|
منابع جمعه‌پور، محمد؛ سارا شهنواز (1392). بررسی وضعیت توسعۀ پایدار شهرستان رشت با استفاده از روش جای‌پای اکولوژیک، پژوهش‌های جغرافیای انسانی. دورۀ 45. شمارۀ 3. صفحات 208-191. ساسان‌پور، فرزانه (1385). بررسی پایداری کلان‌‌شهر تهران با رد‌پای اکولوژیک، رسالۀ دکتری. گروه جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری. دانشگاه تبریز. سردارآبادی، دانیال؛ عبدالرسول سلمان‌ماهینی؛ سیدحامد میرکریمی؛ فرزانه ساسان‌پور (۱۳۹۳). رویکرد جای‌پای اکولوژیک برای سنجش توسعۀ پایدار، دومین همایش ملی و تخصصی پژوهش‌های محیط زیست ایران. انجمن ارزیابان محیط زیست هگمتانه. همدان. صفحات 4-2. قرخلو، مهدی؛ حاتمی‌نژاد، حسین؛ باغوند، اکبر؛ یلوه، مصطفی، (1392). ارزیابی پایداری توسعۀ شهری با روش‌جای‌‌پای اکولوژیکی (نمونۀ موردی:شهر کرمانشاه)، پژوهش‌های جغرافیای انسانی. دورۀ 45. شمارۀ 2. صفحات 120- 105. مهرگان، نادر؛ حسن دلیری (1394). بررسی پایداری منطقه‌‌ای استان‌‌های حاشیۀ دریای خزر با استفاده از شاخص‌‌های‌جای‌‌پای اکولوژیکی، مجلۀ آمایش‌جغرافیایی فضا. دورۀ 5. شمارۀ 17. صفحات 168-151. Baabou W, Grunewald N, Ouellet-Plamondon C, Gressot M, Galli A )2017 .(The Ecological Footprint of Mediterranean cities: Awareness creation & policy implications, Environmental Science & Policy; 69: 94-104. Ecological Footprint Atlas, (assessed: October 10, 2016). http://www.footprintnetwork.org/ecological_footprint_nations/, National Footprint Accounts 2016 (Data Year 2012). Tehran municipality, (assessed: July 15, 2016). http://www.tehran.ir. Galli A (2015). On the rationale and policy usefulness of Ecological Footprint Accounting: The case of MoroccoGlobal Footprint Network", 7-9 Chemin de Balexert, 1219 Geneva, Switzerland, 48: 210-224. He J, Wan Y, Feng L, Aia J, Wang Y)2016.( An integrated data envelopment analysis and emergy-basedecological footprint methodology in evaluating sustainabledevelopment, a case study of Jiangsu Province, China. Ecological Indicators Journal; 70: 23-34. Lewan L, Simmons, C) 2001 .( The use of Ecological Footprint and Biocapacity Analysis as Sustainability Indicators for Sub-national Geographical Areas: A Recommended Way Forward, European Common Indicators Project, Includes feedback from Oslo Workshop 23-25th, 27th August, Italia . Li S, Yuan W, Tie-mao, Shi T, Zhou L )2011). Dynamic analysis of ecological footprints of Nanchong City in the process of urbanization, Procedia Engineering; 15: 5415- 5419. Living Planet Report 2012. (assessed: April 15, 2016).World Wildlife Fund for Sao Paulo, http://wwf.panda.org. Szigetia C, Toth G, Szabo D R (2017). Decoupling – shifts in ecological footprint intensity of nations in thelast decade. Ecological Indicators Journal; 72: 111-117. Wackernagel M., Rees W(1996). Our Ecological Footprint: Reducing Human Impact on the Earth. New Society Publishers, Gabriola Island, Canada, P:150. Wang Y, Yu HX, Dongke L (2011). Analysis on dynamic ecological security and development capacity of 2005-2009 in Qinhuangdao, China, Environmental Sciences; 10: 607- 612. Zhiying G, Cuiyan L )2011.( Empirical Analysis on Ecological Footprint of Household Consumption in China, Energy Procedia. 5: 2387-2391. Zurong D, Jing L (2010). Ecological zootprint and Reflections on Green Development of Hangzhou, Energy Procedia; 5: 118-124.
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 600 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 657 |
||
