اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 25 |
| تعداد شماره‌ها | 504 |
| تعداد مقالات | 5,252 |
| تعداد مشاهده مقاله | 7,565,733 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 5,104,531 |
اثربخشی برنامه آموزش مبتنی بر خود تنظیمی، ذهن‌آگاهی و مدیریت زمان بر کاهش تعلل‌ورزی و افزایش پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان متوسطه | ||
| مجله مطالعات روانشناسی تربیتی | ||
| مقاله 10، دوره 15، شماره 30، تابستان 1397، صفحه 241-275 اصل مقاله (433.74 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22111/jeps.2018.3616 | ||
| نویسندگان | ||
شهرام واحدی1؛ اسکندر فتحی آذر2؛ یوسف ادیب2؛ سعید قره آغاجی  3
| ||
| 1دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه تبریز، تبریز، ایران | ||
| 2استاد گروه علوم تربیتی دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه تبریز، تبریز، ایران | ||
| 3دانشجوی دکتری روانشناسی تربیتی دانشگاه تبریز | ||
| چکیده | ||
| تعلل‌ورزی تحصیلی پدیده‌ای رایج در بین دانش‌آموزان است. تعلل‌ورزی با عوامل مختلف فردی و محیطی ارتباط دارد و به پیامدهای تحصیلی و عاطفی منجر می‌شود. پژوهش حاضر به‌منظور استخراج مؤلفه‌های تعلل‌ورزی از تجارب بی‌واسطه دانش‌آموزان، تدوین و اجرای برنامه‌ی آموزشی در جهت ارزیابی اثربخشی آن بر تعلل‌ورزی و پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان انجام شد. طرح مطالعهی فعلی از نوع ترکیبی کیفی- کمّی بود. 30 نفر از دانش‌آموزان پایهی سوم متوسطه به روش نمونهگیری هدفمند برای مشارکت در مرحلهی کیفی و 64 نفر از دانش‌آموزان همین پایه در سال 96-95 بهعنوان آزمودنی در مرحلهی کمّی به صورت خوشهای چند مرحلهای برای گروههای آزمایش و گواه انتخاب شدند. برای جمعآوری اطلاعات کیفی از مصاحبه‌های نیمهسازمانیافته و در مرحلهی کمّی از پرسشنامه محققساخته تعلل‌ورزی و نتایج آزمونهای هماهنگ پیشرفت تحصیلی استفاده شد. نتایج مصاحبه‌های نیمه‌سازمان یافته 12 مضمون اصلی مرتبط با تعلل‌ورزی را مشخص ساخت. تهیه محتوای برنامه‌ی آموزشی بر اساس مضامین استخراج شده صورت گرفت. نتیجهی تحلیل کوواریانس نشان داد که اجرای مداخلهی آموزشی بر کاهش تعلل‌ورزی و افزایش پیشرفت تحصیلی مؤثر بوده است. یافته‌های پژوهش به‌طور کلی نشان داد که میتوان از بستهی آموزشی طراحی شده برای کاهش گرایش به تعلل‌ورزی در دانش‌آموزان استفاده نمود. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| تعلل ورزی تحصیلی؛ پیشرفت تحصیلی؛ دانش آموزان؛ پژوهش ترکیبی | ||
| مراجع | ||
|
جوکار، بهرام و دلاورپور، محمدآقا (1386). رابطه‌ی تعلل‌ورزی آموزشی با اهداف پیشرفت. فصلنامه اندیشه‌های نوین تربیتی، شماره 3(4 و 3)، 80-61. قره‌آغاجی، سعید؛ واحدی، شهرام؛ فتحی‌آذر، اسکندر و ادیب، یوسف (1395). اثربخشی مداخله‌های آموزشی مبتنی بر پذیرش و تعهددرمانگری بر تعلل‌ورزی تحصیلی دانش‌آموزان. روانشناسی تحولی: روان‌شناسان ایرانی، شماره 50، 207-199. هاشمی، تورج؛ مصطفوی، فریده؛ ماشینچی عباسی، نعیمه و بدری، رحیم (1391). نقش جهت‌گیری هدف، خودکارآمدی خودتنظیمگری و شخصیت در تعلل ورزی. روانشناسی معاصر، شماره 7 (1)، 84-73. یاسمینژاد، پریسا؛ سیف، علیاکبر؛ گلمحمدیان، محسن (1390). تأثیر آموزش مهارتهای زندگی بر کاهش تعلل و افزایش پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان دختر. روانشناسی بالینی و شخصیت، شماره 3(5)، 25-36. Burka, J. B., & Yuen, L. M. (1982). Mind games procrastinators play. Psychology Today, 32, 34-44.
Chen, B. B., & Han, W. (2017). Ecological Assets and Academic Procrastination among Adolescents: The Mediating Role of Commitment to Learning. Frontiers in Psychology. 8, doi: 10.3389/fpsyg.2017.01971
Coaley, K. (2010). An introduction to psychological assessment and psychometrics. CA: Sage.
Corbin, J., & Strauss, A. L. (2008). Basics of qualitative research: Techniques and precedures for developing grounded theory.California: Sage.
Corkin, D. M., Yu, S. L., Wolters, C. A., & Wiesner, M. (2014). The role of the college classroom climate on academic procrastination. Learning and Individual Differences, 32,294-303.
Creswell, J. W. (2012). Educational research: Planning, conducting, and evaluating quantitative and qualitative research. Boston: Pearson.
Day, V., Mensink, D., & O'Sullivan, M. (2000). Patterns of academic procrastination. Journal of College Reading and Learning, 30, 120-134.
Dietz, F., Hofer, M., & Fries, S. (2007). Individual values, learning routines and academic procrastination. British Journal of Educational Psychology, 77(4), 893-906.
Dorman, J. P., Adams, J. E., & Ferguson, J. M. (2002). Psychosocial environment and student self-handicapping in secondary school mathematics classes: A cross-national study. Educational Psychology, 22, 499–511.
Eckert, M., Ebert, D. D., Lehr, D., Sieland, B., & Berking, M. (2016). Overcome procrastination: Enhancing emotion regulation skills reduce procrastination. Learning and Individual Differences, 52, 10-18.
Grunschel, C. Schwinger, M., Steinmayr, R., & Fries, S. (2016). Effects of using motivational regulation strategies on students' academic procrastination, academic performance and well-being. Learning and Individual Differences, 49, 162-170.
Guba, E. G., and Y. S. Lincoln (1989). Fourth generation evaluation. Newbury Park, CA: Sage.
Häfner, A., Oberst, V., & Stock, A. (2014). Avoiding procrastination through time management: An experimental study. Educational Studies, 40(3), 352-360.
Hayes, S. C., & Strosahl, K. D. (2004). A Practical guide to acceptance and commitment therapy. NY: Springer.
Hong, J., Hwang, M., Kuo, Y., & Hsu, W. (2015). Parental monitoring and helicopter parenting relevant to student's procrastination and self-regulated learning. Learning and Individual Differences, 42, 139-146.
Howell, A. J., & Watson, D. C. (2007). Procrastination: Associations with achievement goal orientation and learning strategies. Personality and Individual Differences, 43, 167–178.
Kim, K. R., & Seo, E. H. (2015). The relationship between procrastination and academic performance: A meta-analysis. Personality and Individual Differences, 82, 26-33.
Kim, S., Fernandez, S., & Terrier, L. (2017). Procrastination, personality traits, and academic performance: When active and passive procrastination tell a different story. Personality and Individual Differences, 108, 154-157.
Klassen, R. M., Krawchuk, L. L., & Rajani, S. (2008). Academic procrastination of undergraduates: Low self-efficacy to self-regulate predicts higher levels of procrastination. Contemporary Educational Psychology, 33, 915–931.
Knaus, W. J. (1979). Do it now.Englewood Cliffs, NJ: Prentice Hall.
McCabe, D., Treviño, L. K, & Butterfield, K. D. (2001). Cheating in academic institutions: A decade of research. Ethics and Behavior, 11(3), 219-232.
Padilla-Walker, L. M., & Nelson, L. J. (2012). Black hawk down? Establishing helicopter parenting as a distinct construct from other forms of parental control during emerging adulthood. Journal of Adolescence, 35, 1177–1190.
Pintrich, P. R., & Schunk, D. H. (2002). Motivation in education: Theory, research, and applications (2nd ed.). Upper Saddle River, NJ: Prentice Hall.
Pychyl, T. A., Coplan, R. J., & Reid, P. A. M. (2012). Parenting and procrastination: Gender differences in the relations between procrastination, parenting style and self-worth in early adolescence. Personality and Individual Differences, 33(2), 271–285.
Sage, N. A., & Kindermann, T. A. (1999). Peer networks, behavior contingencies, and children’s engagement in the classroom. Merrill-Palmer Quarterly, 45(1), 143–171.
Sarafino, E. P. (2012). Applied behavior analysis: Principles and procedures for modifying behavior. NY: Wiley.
Schouwenburg, H. C. (2004). Procrastination in academic settings: general introduction. In H.C. Schouwenburg, C.H. Lay, T.A. Pychyl, & J.R. Ferrari (Eds.), Counseling the procrastinator in academic setting (3-17). Washington D.C.: APA.
Schraw, G., Wadkins, T., & Olafson, L. (2007). Doing the things, we do: A grounded theory of academic procrastination. Journal of Educational Psychology, 99(1), 12-25.
Sirois, F. M. (2014). Out of sight, out of Time? A meta-analytic investigation of procrastination and time perspective. European Journal of Personality, 28(5), 511-520.
Sirois, F. M., & Pychyl, T. (2013). Procrastination and the priority of short-term mood regulation: consequences for future self. Social and Personality Psychology Compass, 7, 115–127.
Sirois, F. M., & Tosti, N. (2012). Lost in the Moment? An Investigation of Procrastination, Mindfulness, and Well-being. Journal of Rational - Emotive and Cognitive – Behavior Therapy, 30(4), 237-248.
Skinner, B. F. (1953). Science and human behavior.NY: The Free Press.
Skinner, E. A., Kindermann, T. A., Connell, J. P., & Wellborn, J. G. (2009). Engagement as an organizational construct in the dynamics of motivational development. In K. Wentzel & A. Wigfield (Eds.), Handbook of motivation in school. Mahwah, NJ: Lawrence Erlbaum.
Solomon, L. J., & Rothblum, E. D. (1984). Academic procrastination: Frequency and cognitive-behavioral correlates. Journal of Counseling Psychology, 31(4), 503-509.
Steel, P. (2007). The nature of procrastination: A meta-analytic and theoretical review of quintessential self-regulatory failure. Psychological Bulletin, 133(1), 65-94.
Steel, P., Brothen, T., & Wambach, C. (2001). Procrastination and personality, performance, and mood. Personality and Individual Differences, 30, 95-106.
Tice, D. M., & Bratslavsky, E. (2000). Giving in to feel good: The place of emotion regulation in the context of general self-control. Psychological Inquiry, 11(3), 149–159.
Tuckman, B. W. (2002). Academic procrastinators: Their rationalizations and web-course performance. Paper presentation at the American Psychological Association Annual Convention, Chicago, IL.
Wang, S., Zhou, Y., Yu, S., Ran, L., Liu, X., & Chen, Y. (2017). Acceptance and commitment therapy and cognitive-behavioral therapy as treatment of academic procrastination: A randomized controlled group session. Research on Social Work Practice. 27(1), 48-58.
Young, K. (2010). Internet addiction over the decade: A personal look back. World Psychiatry, 9(2), 91-91. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,328 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 836 |
||
