برآورد رابطه میان PM10 و دید افقی به تفکیک کد همدیدی در یزد

حجازی عباس؛ محمد رضا مباشری و ابوالفضل احمدیان (1393). بهینه‎ سازی یک مدل شبه تجربی با استفاده از الگوریتم ژنتیک به منظور برآورد غلظت ذرات معلق (PM10) سطحی در شهر تهران با استفاده از داده‎های ماهواره‎ای و داده‎های هواشناسی. جغرافیا و برنامه‎ریزی محیطی، سال 25، پیاپی 54، شماره 2، صص 37-50.

خوش سیما مسعود؛ عباسعلی علی اکبری بیدختی و فرهنگ احمدی گیوی (1392). تعیین عمق نوری هواویزها با استفاده از داده‎های دید افقی و سنجش از دور در دو منطقه شهری در ایران، مجله فیزیک زمین و فضا، دوره 39، شماره 1، صص 163-174.

خوش‎سیما مسعود؛ سمانه ثابت‎قدم و عباسعلی علی اکبری بیدختی (1394). تخمین تمرکز ذرات معلق در جو با استفاده از داده‌های سنجش از دور ماهواره‎ای و زمین‎پایه و پراسنج‎های هواشناختی: کاربست شبکۀ عصبی مصنوعی، فیزیک زمین و فضا، دوره 41، شماره 3، صص 499-510.

رنجبران ملیحه؛ عاطفه عجمی؛ محسن بنجخی؛ هادی برزویی و سید مجتبی برزین (1393). بررسی رابطه بین زاویه و شدت پراکندگی برای ذرات جوی کاهنده قابلیت دید افقی، مرکز خدمات تخصصی اپتیک جهاد دانشگاهی صنعتی شریف، بیست و یکمین کنفرانس اپتیک و فوتونیک ایران و هفتمین کنفرانس مهندسی و فناوری فوتونیک ایران، دانشگاه شهید بهشتی، صص 1397-1400.

مغربی مهدی و مسعود تجرشی (1390). بررسی کاربرد حس‎گر‌های ماهواره‎ای در تشخیص ذرات معلق شهرهای بزرگ، فصلنامه علمی پژوهشی و تحلیلی اوج، دانشگاه صنعتی شریف، دانشکده هوا فضا، شماره 1، صص 38-41.

Baddock, M.C., Strong, C.L., Leys, J.F., Heidenreich, S.K., Tews, E.K., McTainsh, G.H., (2014). A visibility and total suspended dust relationship. Atmospheric Environment, 89, 329-336.

Camino, C., Cuevas, E., Basart, S., Alonso, S., Baldasano, J.M., Terradellas, E., Marticorena, B., RodrIguez, S., Berjon, A., (2015). An empirical equation to estimate mineral dust concentrations from visibility observations in Northern Africa. Aeolian Research, 16, 55–68.

Chepil, W.S., Woodruff, N.P., (1957). Sedimentary characteristics of dust storms: visibility and dust concentration. American Journal of science, 255, 104-114.

Davor, A., Viktor, P., Dragan, P., Mirjana, R., Aleksandra, P., (2013). PM10 emission forecasting using artificial neural networks and genetic algorithm input variable optimization. Science of the Total Environment, 443, 511–519.

Dayan, U., Ziv, B., Shoob, T., Enzel, Y., (2008). Suspended dust over southeastern Mediterranean and its relation to atmospheric circulations. International Journal of Climatology, 28, 915–924.

Dimitris, V., Kostas, K., Jaakko, K., Teemu, R., Ari, K., Mikko, K., (2011). Intercomparison of air quality data using principal component analysis, and forecasting of PM10 and PM2.5 concentrations using artificial neural networks, in Thessaloniki and Helsinki. Science of the Total Environment, 409, 1266–1276.

Ganjehkaviri, A., Mohd, M.N., Hosseini, S.E., Barzegaravval, H., (2017) Genetic algorithm for optimization of energy systems: Solution uniqueness, accuracy, Pareto convergence and dimension reduction. Energy, 119, 167–177.

Grivas, G., Chaloulakou, A., (2006). Artificial neural network models for prediction of PM10 hourly concentrations, in the Greater Area of Athens, Greece. Atmospheric Environment, 40, 1216–1229.

Grzegorz, M., Wioletta, R., Piotr, O., Artur, B., Andrzej, B., (2015). The Impact of Selected Parameters on Visibility: First Results from a Long-Term Campaign in Warsaw, Poland. Atmosphere, 6, 1154-1174. Doi: 10.3390/atmos6081154.

Guillaume, A., Almeida, D., (1986). A model for Saharan dust transport. American Meteorological Society, 25, 903-916.

Maulik, U., Bandyopadhyay, S., (2000) Genetic algorithm-based clustering technique. Pattern Recognition, 33, 1455-1465.

Patterson, E.M., Gillette, D.A., (1977). Measurements of visibility vs. mass concentration for airborne soil particles. Atmospheric Environment, 11, 193–196.

Shao, Y., Yang, Y., Wang, J., Song, Z., Leslie, L.M., Dong, C., Zhang, Z., Lin, Z., Kanai, Y., Yabuki, S., Chun, Y., (2003), Northeast Asian dust storms: Real-time numerical prediction and validation, Journal of Geophysical Research, 108, doi:10.1029/2003JD003667.

Vajanapoom, N., Carl, M., Lucas, M., Dana. L., (2001). Estimation of particulate matter from visibility in Bangkok, Thailand. Journal of Exposure Analysis and Environmental Epidemiology, 11, 97-102.

Wang, Z., Chen, L., Tao, J., Zhang, Y., Su. L., (2010). Satellite-based estimation of regional particulate matter (PM) in Beijing using vertical-and-RH correcting method. Remote Sensing of Environment, 114, 50–63.