اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 25 |
| تعداد شماره‌ها | 454 |
| تعداد مقالات | 4,618 |
| تعداد مشاهده مقاله | 6,990,811 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 4,677,353 |
مقایسه فعالیت الکترومایوگرافی عضلات کمربند شانه در حرکت push-up روی سطوح پایدار و ناپایدار | ||
| پژوهش در علوم زیستی و فعالیت بدنی | ||
| مقاله 6، دوره 3، شماره 5، پاییز و زمستان 1395، صفحه 45-50 اصل مقاله (840.72 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22111/rbpa.2016.4808 | ||
| نویسندگان | ||
ابوطالب محتشمی1؛ هومن مینونژاد2؛ بهنام شریفی اردانی  3
| ||
| 1کارشناسی ارشد، گروه آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه علامه طباطبایی(ره)، تهران، ایران | ||
| 2استادیار، گروه آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران | ||
| 3کارشناسی ارشد، گروه آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران | ||
| چکیده | ||
| چکیده زمینه وهدف: یکی از راههای افزایش شدت تمرینی در تمرینات مقاومتی استفاده از بیثباتی و سطوح ناپایدار است. Push-up یک تمرین رایج در برنامه‌های ورزشی در جهت افزایش قدرت و استقامت عضلات کمربند شانه می باشد. هدف از تحقیق حاضر بررسی میزان فعالیت الکترومایوگرافی عضلات درگیر در انواع حرکات push-up روی سطح ثابت، TRX و سوییس بال میباشد. روش‌شناسی: این تحقیق به صورت علّی مقایسهای روی 10 نفر از مردان ورزشکار (میانگین وزن 46/4 ± 14/75 کیلوگرم و میانگین قد 24/5 ± 79/174سانتی متر) در دامنه سنی 28- 24 که با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند، انجام شد. افراد به صورت تصادفی هر 6 حرکت push-upروی سطوح ثابت، TRX و سوییسبال در دو حالت دست و پا روی سطوح را سه بار تکرار کردند و فعالیت الکترومایوگرافی عضلات سینهای بزرگ، سه سر بازویی، دلتویید قدامی و سراتوس قدامی ثبت شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌های به دست آمده و مقایسه بین گروهی 6 حرکت مختلف push-up در هر یک از عضلات منتخب از آزمون اندازهگیری مکرر استفاده شد. یافته‌ها: فعالیت الکترومایوگرافی عضله سینهای بزرگ و دلتویید قدامی در حرکات push-up روی TRX و سوییسبال به طور معناداری بیش از انجام حرکت روی سطح ثابت بود (05/0≥p)، فعالیت الکترومایوگرافی عضله سه سر بازویی و دندانهای قدامی به ترتیب در حرکاتی که دست و پا روی سطح نایایدار بود به طور معناداری بیشتر از سایر حرکات بود (05/0≥P). نتیجه‌گیری: نتایج تحقیق حاضر حاکی از این است که استفاده از سطوح ناپایدار در تمرینات باعث افزایش شدت تمرینی خواهد شد. بیشترین چالش برای عضلات سینهای بزرگ و دلتویید قدامی را در حرکت push-up با حالت دستها روی سوییسبال و برای عضله سه سر بازویی در وضعیت دستها روی سطوح ناپایدار و برای عضله دندانهای قدامی در وضعیت پاها روی سطوح ناپایدار پیشنهاد میشود. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| پوش آپ؛ تی آر ایکس؛ سوییس بال؛ عضلات کمربند شانه؛ فعالیت الکترومایوگرافی | ||
| مراجع | ||
|
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 140 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 91 |
||
