تعداد نشریات | 25 |
تعداد شمارهها | 475 |
تعداد مقالات | 4,928 |
تعداد مشاهده مقاله | 7,258,083 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 4,883,379 |
بکار گیری مدل شبکه عصبی پرسپترون چند لایه (M .L.P) در پهنه بندی آسیب پذیری شهری با تاکید بر زلزله(مورد مطالعه منطقه٢٠ شهرداری تهران) | ||
مخاطرات محیط طبیعی | ||
مقاله 10، دوره 9، شماره 24، تابستان 1399، صفحه 129-150 اصل مقاله (1.57 MB) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22111/jneh.2020.31217.1551 | ||
نویسندگان | ||
لقمان محمودی ![]() | ||
1دانشجوی دکتری، گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه شهید بهشتی تهران | ||
2استاد، گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه شهید بهشتی تهران | ||
3استادیار گروه سلامت در حوادث و بلایا، دانشگاه علوم پزشکی تهران | ||
4استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری ، دانشگاه شهید بهشتی تهران | ||
چکیده | ||
منطقه 20 (شهرری ) جنوبی ترین منطقه شهری، شهرداری تهران با 453740 نفر جمعیت و وسعت 22 کیلومتر مربع داخل محدوده شهری و 178 کیلومترمربع خارج محدوده است.خطر زمین لرزه در این منطقه به دلیل موقعیت جغرافیایی و زمین ساختی، وجود گسل های متعدد در اطراف آن، وقوع زلزله های مخرب تاریخی متعدد در محدوده آن و سایر شواهد تکتونیکی و زمین شناختی بسیار بالا ارزیابی می شود. این پژوهش بابررسی وضع موجود و تحلیل وسطح بندی آسیب پذیری سکونتگاههای منطقه و با بهره گیری مدل MLPراهبرد تازه ای را دراین خصوص ارائه نموده است.نتایج حاصل از مدل بر اساس متغییر های ورودی نشان میدهد که روش استاندارد طبقهبندی نسبت به روش استاندارد حداکثر وحداقل ازکارایی و دقت بالاتری برخوردار است.با مشاهده نقشه روش استاندارد طبقه بندی در مدل بکار گرفته شده درمی بابیم که لکه های نارنجی و تقریبا آبی که بیشتر در مرکز منطقه پراکنده شده اند بیشترین همبستگی را با بافت های فرسوده راداشته ودرجه آسیب پذیری بالایی را به خود اختصاص داده است براساس نتایج حاصل از مدل مورد نظر به لحاظ گستردگی و پهنه آسیب پذیری ،ازمساحت کل منطقه ، 21 درصد دارای آسیب پذیری بالاوبسیار بالا،61درصددارای آسیب پذیری متوسط،18درصد ازمساحت منطقه دارای آسیب پذیری کم میباشد ونتایج لایه های جمعیتی نشان میدهد که 8/56درصد از کل جمعیت منطقه دارای درجه آسیب پذیری بالا ، بسیار بالا و9/27درصد بادرجه متوسط آسیب پذیری و1/14درصد با درجه آسیب پذیری کم میباشد که نشان دهنده تراکم جمعیتی درساختمانهای فرسوده باعرض معابرکم میباشد.همچنین نتایج حاصل ازلایه های نوع مصالح واماکن مهم منطقه حاکی از آن است که بیشترین آسیب پذیری به لحاظ نوع مصالح به ترتیب فلزی،آجری،نیمه فلزی وغیره...بوده واماکن مهمی مانندمراکزآموزشی،کلینک ودرمانگاهها منطقه از بیشترین درجه آسیب پذیری برخوردار هستند. | ||
کلیدواژهها | ||
مدل MLP؛ روش استاندارد حداکثر- حداقل؛ سکونتگاههای شهری؛ بافت فرسوده | ||
مراجع | ||
البرزی محمود (١٣٨٠)، آشنایی با شبکه های عصبی، انتشارات علمی دانشگاه صنعتی شریف، ص١٩١. احدنژاد محسن، قنبری حکیمه (١٣٨٨)، کاهش خسارات ناشی از زلزله و مدیریت بهینه بحران با تاکید برمکانیابی کاربری های ویژه با استفاده از(G.I.S) نمونه برداری بافت فرسوده شهر تبریز (همایش سراسری سامانه اطلاعات مکانی،تهران، دانشگاه صنعتی مالک اشتر. امینی ورکی، سعید؛ مدیری، مهدی؛ فتح الله، شمسایی؛ قنبری نسب، علی (١٣٩٣)، شناسایی دیدگاههای حاکم بر آسیب پذیری شهرها در برابر مخاطرات محیطی و استخراج مولفه های تأثیرگذار در آن با استفاده از روش کیو، فصلنامه علمی و پژوهشی مدیریت بحران صص ،١٨، ٤٢-٢٩. پور عبدل، علیرضا. ( ١٣٩٢ ). تحلیل آسیب پذیری ناشی از زلزله در بافت کالبدی شهر کرج. پایاننامه کارشناسی ارشد، رشته ژئومورفولوژی، دانشگاه خوارزمی. پیشگاهی فرد، زهرا؛ اقبالی، ناصر؛ فرجی راد، عبدالرضا؛ بیگ بابایی (١٣٩١)، مدل سازی تعیین مناطق خطرپذیر با استفاده از مدل (AHP) فصلنامه ی علمی-پژوهشی فضای جغرافیایی، صص١٢-١٣٨-١٨٧. تولایی روح الله؛ اعظمی محمد، حبیبی کیومرث (١٣٩٦)، تعیین آسیب پذیری مناطق مسکونی در برابر زلزله درمحیط GIS و ارائه راهکارهایی جهت افزایش پایداری آن مطالعه موردی محله قرادیان شهر سنندج، اولین کنفرانس معماری و فضاهای شهری پایدار، مشهد، گروه پژوهش های کاربردی پرمان. جلالیان، حمید؛ دادگر، حسین (١٣٩٤)، پهنه بندی آسیب پذیری سکونتگاههای روستایی در برابر زلزله با مدل AHP مطالعه موردی بخش چورزق شهرستان طارم، جغرافیا و برنامه ریزی محیطی، صص١٢،٣٦-٢٥. حسن زاده رضا، علوی اکبر، شجاعی سیدوحید (١٣٨٨)، مدیریت بحران زمین لرزه در مناطق شهری با استفاده از GIS مطالعه موردی ناحیه ٣١ شهر کرمان، همایش سراسری سامانه اطلاعات مکانی، تهران، دانشگاه صنعتی مالک اشتر. رحمتیقائد صفر، باستانیفر ایمان، سلطانی لیلا(١٣٩٥)، بررسی تاثیرات تراکم بر آسیب پذیری ناشی از زلزله درشهراصفهان با رویکرد فازی، مجله جغرافیا و برنامه ریزی محیطی، صص ٢٢ ، ٣٢٢-٣٥٧. ساسان پور و همکاران (١٣٨٩)، تاثیر عوامل انسان ساخت در تشدید پیامدهای مخاطرات طبیعی در محیطهای کلان شهری با کاربرد منطق فازی و سیستم اطلاعات جغرافیایی نشریه تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی، صص ١٦ ،١٨-٢١. شریفی باقر (١٣٨٤)، پروژه کاربرد شبکه های عصبی در پیش بینی جریان رودخانه در حوزه معرف کارده، کمیته تحقیقات شرکت سهامی آب منطقه ای خراسان، دفتر فنی و پژوهشهای کاربردی شرکت مدیریت منابع آب ایران. عباس زرگله سعید (١٣٩٣)، ملاحظات پدافند غیرعامل در طرح جامع شهر کرج، پایان نامهی دوره کارشناسی ارشد پدافند غیرعامل، مجتمع دانشگاهی آزمایش و پدافند غیرعامل، دانشگاه صنعتی مالک اشتر، تهران. قنبری، ابوالفضل، محمدعلی سالکی، قاسمی معصومه ( ١٣٩٢ )، پهنه بندی میزان آسیب پذیری شهرها درمقابل خطر زمین لرزه نمونه موردی: شهر تبریز، جغرافیا و مخاطرات محیطی، صص ٣،٢٩-٣٥. کریمی کردآبادی، مرتضی؛ نجفی، اسماعیل (١٣٩٤)، ارزیابی خطر زلزله با استفاده مدل ترکیبی در توسعه و امنیت شهری مطالعه موردی: منطقه یک کلانشهر تهران، مجله پژوهشهای فرسایش، صص٩،١٠-١٥. مدیری مهدی (١٣٨٩)، الزامات مکانیابی تأسیسات شهری (با تأکید بر تأسیسات آب شهری) و ارائه ی الگوی بهینه از دیدگاه پدافند غیرعامل، پایان نامه ی دورهی دکتری، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران، تهران. محمدی ده چشمه، مصطفی (١٣٩٠)، مدلسازی مؤلفه های ریسک پذیر مؤثر در ایمن سازی شهر کرج. پایان نامهی دورهی دکتری، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران، تهران. Alexander, D. (2007). Disaster Management: From Theory to Implementation, Journal of Seismology and Earthquake Engineering, 12,49-59. Ambraseys, N. N.(1971). Value of historical records of earthquakes. Nature, 232, 375–379. Botero Fernandez V. (2009). Geo-information for measuring vulnerability to the earthquake: fitness for use approach. PhD thesis, ITC, Netherland. Chun-Nen Huang. (2014). A method for exploring the interdependencies and important critical infrastructures. Knowledge-Based Systems, 55:66-74. Erden, T, Karaman H. (2012). Analysis of earthquake parameters to generate hazard maps by integrating AHP and GIS for Küçükçekmece region, Natural Hazards and Earth System Sciences, 12: 475–483. Hosseini, M. and Fathi H.(2007). On the Relationship of Urban and Regional Planning with Earthquake Risk Management: Tehran Case Study, Proceedings of the ٥th Int’l Conference on Seismology and Earthquake Eng. (SEE-٥), IIEES, Tehran, Iran, 13-16. Martinelli A., Cifani G.( 2008). Building Vulnerability Assessment and Damage Scenarios in Celano(Italy) Using a Quick Survey Data-based Methodology, Soil Dynamics and Earthquake Engineering, 28, 875-889. Mohammadpour S, Zali N, Pourahmad A. (2016). Analysis of Seismic Vulnerability Factors in Urban Old Texture with the Approach of Earthquake Crisis Management(Case Study: Sirus Neighborhood), Human Geography Research Quarterly, 48(1):33-5. Mas J.F, Puig H, Palacio J.L, Sosa-López A. (2001). Modeling deforestation using GIS and artificial neural networks. Environmental Modelling & Software, Volume 19, pp.461-471. Nwe Z, Thwe tun K, (2016), Seismic Hazard Analysis using AHP-GIS, International conference on Civil, Architectural and Environmental Engineering (CAEE-16), At Bangkok, Thailand.pp.25-29. Nojima, N., Sugito. (2000). Simulation And Evaluation Of Post-Earthquake Functional Performance Of Transportation Network, pp. 12:19-27. Rezvani. (2009). Spatial organization of explaining urban systems, Bushehr and Fars, the Journal land use environment, 11:1-9. Sadrykia M, Delavar M, Zare M. (2017). A GIS-Based Fuzzy Decision-Making Model for Seismic Vulnerability Assessment in Areas with Incomplete Data, ISPRS Int. J. Geo-Inf., 6(4): 119, DOI: 10.3390/ijgi6040119. Sharifikia M. (2011). Vulnerability Assessment and Earthquake Risk Mapping in Part of North Iran Using Geospatial Techniques, Springer, Journal of Indian Society of Remote Sensing, 38(4): 708-716. | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 150 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 71 |