اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 27 |
| تعداد شماره‌ها | 569 |
| تعداد مقالات | 5,872 |
| تعداد مشاهده مقاله | 8,314,052 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 5,542,764 |
آیندهنگاری شهر دوستدار کودک در افق 1410 (مورد شناسی: شهر تبریز) | ||
| جغرافیا و آمایش شهری منطقهای | ||
| دوره 10، شماره 36، مهر 1399، صفحه 37-54 اصل مقاله (1.1 MB) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22111/gaij.2020.5712 | ||
| نویسندگان | ||
حسن حکمت‌نیا1؛ میرنجف موسوی2؛ محمد رسولی  3؛ شراره سعیدپور4
| ||
| 1دانشیار گروه جغرافیا و برنامهریزی شهری، دانشگاه پیام‌نور یزد | ||
| 2استاد گروه جغرافیا، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران | ||
| 3دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامهریزی شهری، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران | ||
| 4دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامهریزی شهری، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران | ||
| چکیده | ||
| کودکان امروز، نسل‌‌های آیندۀ جامعۀ ما هستند که این امر ضرورت شناخت کلی و همه‌جانبۀ کودکان و طراحی و ایجاد شهر دوستدار کودک را بیان می‌‌کند. هدف پژوهش حاضر، آیندهنگاری شهر دوستدار کودک شهر تبریز در افق 1410 است و نوع تحقیق کاربردی-توسعه‌‌ای و روش بررسی آن با توجه به روش آیندهنگاری، پیمایش نظرات کارشناسان و متخصصان در قالب پرسشنامه به‌صورت ماتریس آثار متقابل است و از مدل‌‌های میک‌‌مک، تحلیل خاکستری و سناریو برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها استفاده می‌‌شود. برای تحلیل و ارزیابی شهر دوستدار کودک در شهر تبریز از32 عامل استفاده‌شده است که با نرمافزار میک‌‌میک، رابطۀ بین متغیرها ارزیابی و پیشران‌‌های کلیدی استخراج‌شده‌اند که با توجه به نتایج نرمافزار میک‌‌مک، 10 عامل کلیدی تأثیرگذار شناسایی شدند. سپس این عوامل کلیدی با استفاده از مدل تحلیل خاکستری در سطح مناطق 10گانه شهر تبریز اولویت‌بندی شدند. نتایج به‌دست‌آمده از روش تحلیل خاکستری مشخص و براساس آن امتیاز برای 10 منطقه بررسی شد. منطقۀ 1 با بیشترین امتیاز در اولویت اول، منطقۀ 4 در اولویت دوم و مناطق 8 و 9 بدترین وضعیت را نسبت‌به شهر دوستدار کودک داشته‌‌اند و درنهایت، سناریوهای مهم تأثیرگذار در شهر دوستدار کودک در شهر تبریز با استفاده از نرمافزار سناریو ویزارد تدوین شد و نتایج مستخرج از سناریو ویزارد نشان‌‌داد که 13 سناریو باورکردنی و محتمل (1 سناریو با وضعیت مطلوب، 2 سناریو با وضعیت ایستا و 10 سناریو با وضعیت بحرانی) برای وضعیت آیندۀ شهر دوستدار کودک در شهر تبریز در افق 1410 به‌دست آمدند. نتایج تحقیق نشان‌داده‌است که با توجه به نظرات کارشناسان شرایط ناامیدکنند‌ه‌‌ای برای تحقق شهر دوستدار کودک در مناطق 10گانۀ شهر تبریز در افق 1410 به‌ویژه برای مناطق 8 و 9 وجود دارد که این امر لزوم برنامهریزی درجهت مقابله و کاهش تأثیرات منفی ناشی از وقوع آن‌‌ها و همچنین ضرورت توجه به سناریو مطلوب را ضروری ساخته‌است. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| آیندهنگاری؛ شهر دوستدار کودک؛ تحلیل خاکستری؛ شهر تبریز | ||
| مراجع | ||
|
آریان، آسیه. (1395). تحلیلی بر شاخصهای اجتماعی شهر دوستدار کودک (نمونۀ موردی محله آزادشهری مشهد)، پایاننامۀ کارشناسی ارشد برنامهریزی شهری، مؤسسۀ آموزش عالی خاوران مشهد. https://ganj.irandoc.ac.ir/#/articles/a51e41f71da2dedde70750be4d8c9897
ابوالقاسمی، مهلقا. (1396). تحلیل فضایی- کالبدی شهر دوستدار کودک (مطالعۀ موردی: محلۀ بهار منطقۀ هفت تهران). پایاننامۀ کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامهریزی شهری، دانشکدۀ علوم جغرافیا، دانشگاه خوارزمی تهران. https://ganj.irandoc.ac.ir/#/articles/70cd33f77099a2b236426e4d11f861d6
امانپور، سعید؛ مرادی مفرد، سمیرا؛ حسینزاده، اکبر (1398). نقش آرام‌سازی ترافیک در برنامهریزی شهرهای دوستدار کودک و انسان‌محور (موردمطالعه: زنجان). فصلنامۀ مطالعات برنامهریزی سکونتگاههای انسانی، صاحب امتیاز دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت، دورۀ 14، شمارۀ 1، صص 146-129. http://jshsp.iaurasht.ac.ir/article_665126.html
ایمانی، بهرام؛ یارمحمدی، کلثوم؛ یارمحمدی، کبری. (1395). بررسی شهر دوستدار کودک از دیدگاه کودکان (مطالعۀ موردی: ناحیۀ 1 شهر اردبیل)، فصلنامۀ جغرافیا و مطالعات محیطی، صاحب امتیاز دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجفآباد، دورۀ 6، شمارۀ 21، صص 22-7. http://ges.iaun.ac.ir/article_593126.html
پروانه، محمد. (1396). بازطراحی فضاهای عمومی محلۀ یوسفآباد (تهران) با رویکرد ایجاد محلۀ دوستدار کودک، پایاننامۀ کارشناسی ارشد طراحی شهری، دانشکدۀ معماری و شهرسازی گروه معماری، دانشگاه هنر اسلامی تبریز. https://ganj.irandoc.ac.ir/#/articles/8360bd8cad8bcb75acf1cf85ace60481
تیموری، ایرج؛ اصغری زمانی، اکبر؛ روستایی، شهریور؛ کوششوطن، محمدعلی. (1398). تحقق توسعۀ پایدار در قالب مفهوم شهر دوستدار کودک، دو فصلنامۀ جامعه‌شناسی اقتصادی و توسعه، صاحب امتیاز معاونت پژوهشی دانشگاه تبریز، دورۀ 8، شمارۀ 1، صص 102-79. https://sociology.tabrizu.ac.ir/article_9169.html
حبیبی، محسن؛ عزتیان، شهره؛ محققنسب، عنایتاله. (1396). آموزههای مشارکت کودکان در فرایند طراحی فضای شهری دوستدار کودک، فصلنامۀ مطالعات شهری، صاحب امتیاز دانشگاه کردستان، شمارۀ 29، صص 120-111. http://urbstudies.uok.ac.ir/article_61012.html
زالی، نادر. (1388). آیندهنگاری توسعۀ منطقهای با رویکرد برنامهریزی سناریو مبنا، نمونۀ موردی: استان آذربایجان شرقی، رسالۀ دکتری جغرافیا و برنامهریزی شهری، دانشکدۀ علوم انسانی و اجتماعی، دانشگاه تبریز. https://www.virascience.com/thesis/503222/
صفویمقدم، مریم؛ نوغانی دختبهمنی، محسن؛ مطلومخراسانی، محمد. (1393). بررسی شهر دوستدار کودک و احساس شادی کودکان در شهر مشهد، مجلۀ علوم اجتماعی دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی، صاحب امتیاز دانشگاه فردوسی مشهد، دورۀ 12، شمارۀ 1، صص 165-143. https://social.um.ac.ir/article/view/22577
ضرغامی، اسماعیل؛ باقری، حسین. (1397). شناسایی مؤلفه‌های مکان دوستدار کودک در محلات مسکونی، هویت شهری، دورۀ 13، شمارۀ 37 صص 116-105. https://social.um.ac.ir/article/view/22577
قربانی، سحر؛ جلالی، امیر. (1397). بررسی شاخصهای ایمنی و امنیت در شهر دوستدار کودک نمونۀ موردی (محلۀ زیتون کارمند شهر اهواز)، اولین کنفرانس سالانۀ پژوهشهای معماری، شهرسازی و مدیریت شهری، صاحب امتیاز دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز، دورۀ 1، صص 14-1. https://www.sid.ir/fa/seminar/ViewPaper.aspx?ID=22014
کربلایی حسینی غیاثوند، ابوالفضل. (1397). بررسی ویژگیهای منظر شهری از دیدگاه کودکان با توجه به رویکرد شهر دوستدار کودک، فصلنامۀ تازههای علومشناختی، صاحب امتیاز مؤسسه آموزش عالی علوم شناختی، دورۀ 20، شمارۀ 2، صص 68-53. http://icssjournal.ir/article-1-733-fa.html
کیانی، اکبر؛ اسماعیلزاده کواکی، علی. (1391). تحلیل و برنامهریزی شهر دوستدار کودک (cfc) از دیدگاه کودکان (مطالعۀ موردی: قوچان)، فصلنامۀ باغ نظر، صاحب امتیاز پژوهشکدۀ هنر، معماری و شهرسازی نظر، شمارۀ 20، صص 62-51. http://www.bagh-sj.com/article_1176.html
مرادپور، ملیحه؛ حسینی، هادی؛ زنگنه، مهدی. (1395). تحققپذیری شهر دوستدار کودک در شهرهای جدید، اولین همایش بین المللی ایدههای نوین در معماری و شهرسازی جغرافیا و محیط زیست پایدار. https://civilica.com/doc/640985/
موسوی، میرنجف؛ قادری، رضا؛ تقیلو، علیاکبر؛ سادات کهکی، فاطمه. (1396). تدوین سناریوهای تحققپذیری آمایش سرزمین(مطالعۀ موردی: استان خراسان رضوی)، آمایش سرزمین، صاحب امتیاز پردیس فارابی دانشگاه تهران، دورۀ 10، شمارۀ 1، صص 91-65. https://jtcp.ut.ac.ir/article_66941.html
نوری، فاطمه. (1396). مطالعۀ مقایسهای ویژگیهای شهر دوستدار کودک از دیدگاه کودکان شمال (مرکز و حاشیه همدان). پایاننامۀ کارشناسی ارشد علوم اجتماعی، دانشکدۀ علوم اقتصادی و اجتماعی، دانشگاه ابوعلی سینا همدان. Arab Urban Development Institute. (2013). Building Child Friendly Cities in the Mena RegionResources for Implementers, Vol. 59, No. 4 : 489-405.
Biddulph, M. (2012). Home Zones: A planning anddesign handbook, London: Policy Pres: 1-80
Ekawati, A. (2015). Children-friendly streets as urban playgrounds, Procedia -Social and Behavioral Sciences, Vol. 179: 94-108.
Ghanbari-Azarneir, Sh., Anbari, S., Hosseini, B., Yazdanfar, A. (2015). Identification of child-friendly environments in poor neighborhoods,Procedia - Social and Behavioral Sciences, Vol. 201: 19-29.
https://www.researchgate.net/publication/283170441_Identification_of_Child-friendly_Environments_in_ Poor_Neighborhoods
Gökmen, H., Taşçi, B.G. (2016). Children’s views about child friendly city(Case Study: Izmir), Megaron, Vol. 11, No. 4: 469-482.
Li, M., Li, J (2017), Analysis of Methods of Allocating Grass Space for the Design of Child-friendly Cities: A Case Study of Changsha, Procedia Engineering, Vol. 198: 790-801.
Nam, H., In Nam, S. (2018). Child-friendly city policies in the Republic of Korea, Children and Youth Services Review, Vol. 94: 545-556
Nykiforuk, C., Hewes, J., Paula Belon, A., Paradis, D., Gokiert, R., Bisanz, G., Nieuwendyk,B. (2018). Evaluating child-friendly spaces: insights from a participatory mixed methods study of a municipality’s free-play preschool and space, Cities & Health, Vol.3, No, 1-2:169-183.
Permanasari, E., Mochtar, S., Purisari, R. (2019). Political Representation In Urban Public Space In Jakarta Child-Friendly Public Space (Ruang Publik Terpadu Ramah Anak – RPTRA). International Journal of Built Environment and Sustainability. IJBES, Vol. 6, No. 2: 39-49.
https://www.researchgate.net/publication/332833125_Political_Representation_In_Urban_Public_Space_In_Jakarta_Child-Friendly_Public_Space_Ruang_ Publik_ Terpadu_Ramah_Anak_-_RPTRA
Riggio, E. (2002). Child friendly cities: good governance in the best interests of the child, Environment & Urbanization, Vol. 14, No. 2: 45-58.
Sawsan, S.M. (2017). Integrating youth in city planning: developing a participatory tool toward a child-friendly vision of eastern wastani-saida, Alexandria Engineering Journal, Vol.57, No.2: 897-909.
UNICEF. (2017). Child friendly cities andcommunities initiative, toolkit for national committees.
https://s25924.pcdn.co/wp-content/uploads/ 2018/03/ CFCI_TOOLKIT_24.02.17.pdf
UNICEF. (2004). Building Child Friendly Cities a Framework for Action, 1-24.
Woolcock, G. and Steele, W. (2008). Towards the development of an indicatorsframework for a child friendly community: literature review, Urban Research Program for the NSW Commission for Children and Young People, GriffithUniversity, March, 1-48.
http://bytdevelopment.com/childfriendlycities/wp-content/uploads/2017/11/Child-friendly-Community-Indicators-a-Literature-Review_ 2008 .pdf | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 339 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 276 |
||
