تعداد نشریات | 31 |
تعداد شمارهها | 706 |
تعداد مقالات | 6,895 |
تعداد مشاهده مقاله | 11,284,353 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 7,586,232 |
تحلیل عدالت فضایی در دسترسی به خدمات شهری نمونۀ موردی: شهر یاسوج | ||
نشریه جغرافیا و توسعه | ||
مقاله 1، دوره 21، شماره 71، تیر 1402، صفحه 1-32 اصل مقاله (2.29 M) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22111/gdij.2023.7588 | ||
نویسندگان | ||
احمد پوراحمد* 1؛ سعید زنگنه شهرکی2؛ علی صابری3 | ||
1استاد گروه جغرافیاو برنامهریزی شهری، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران، تهران، ایران | ||
2دانشیار جغرافیا و برنامهریزی شهری دانشکده جغرافیا دانشگاه تهران، تهران، ایران | ||
3کارشناس ارشد جغرافیا و برنامهریزی شهری، دانشگاه تهران، تهران، ایران | ||
چکیده | ||
توجه به جنبههای ساختار فضایی شهر از نظر شاخصهای مختلفِ خدماتی امری ضروری بهنظر میرسد؛ زیرا ساختار فضاییِ شهر دارای سیستم منسجمی است و از اجزا و عناصر گوناگون تشکیل شده که ناپایداری هر کدام از این عناصر بر کل مجموعه و ساختار شهری تأثیرگذار است. با توجه به اهمیت مسئلۀ عدالت فضایی در توزیع خدمات شهری، هدف مقالۀ حاضر تحلیل نحوۀ توزیع خدمات شهری از منظر عدالت فضایی در شهر یاسوج و شناسایی نابرابریها و عدمتعادلها در سطح مناطق و نواحی مختلف شهر است. روش تحقیق در مقالۀ حاضر توصیفی-تحلیلی است. در این پژوهش برای تعیین الگوی پراکنش خدمات شهری از شاخص میانگین نزدیکترین همسایه و برای تکمیل فرایند تحلیل و مشخصشدن وضعیت شهر از نظر دسترسی به خدمات عمومی نیز از تحلیل شبکه در نرمافزار Arc GIS استفاده شد. یافتههای تحقیق نشاندهندۀ توزیع فضایی خوشهای خدمات در شهر یاسوج است. بدینصورت که توزیع خدمات در محلههای واقع در ناحیۀ یک از منطقۀ یک و محلههای واقع در ناحیۀ یک از منطقۀ ۲ مناسب است، در حالی که توزیع آنها در محلههای واقع در شرق و شمالشرقی و همچنین محلههای جنوبی شهر وضعیت نامناسبی دارد. نتایج کلی پژوهش نشان میدهد توزیع خدمات در شهر یاسوج وضعیت نامناسبی دارد و محلههای حاشیۀ شهر نسبتبه محلههای مرکزی برخورداری ضعیفی دارند. برایناساس، بازنگری در طرحهای توسعۀ شهری، توجه به نیازها و ضرورتهای موجود و دوری از مقتضیات مکانی، فضایی و اقتصادی در مکانیابی خدمات و توزیع مجدد خدمات و اولویتدهی به محلههای کمبرخوردارپیشنهاد میشود. | ||
کلیدواژهها | ||
عدالت فضایی؛ خدمات شهری؛ شهر یاسوج؛ خودهمبستگی فضایی؛ تحلیل شبکه | ||
مراجع | ||
احمدی، محمد؛ علیاکبر شمسیپور (۱۳۹۹). تحلیل توزیع خدمات عمومی با رویکرد عدالت فضایی (مطالعۀ موردی: شهر بجنورد)، پژوهشهای جغرافیای برنامهریزی شهری. دورۀ ۸. شمارۀ ۱. صفحات ۷۳-۹۸. https://jurbangeo.ut.ac.ir/article_76116.html افشارنیا، اعظم؛ اسفندیار زبردست؛ مرتضی طلاچیان (۱۴۰۰). تبیین مفهوم عدالت فضایی در اجرای طرحهای جامع شهری(نمونۀ موردی: شهر گلپایگان)، پژوهشهای جغرافیای برنامهریزی شهری. دورۀ ۹. شمارۀ ۴. صفحات ۹۸۱-۱۰۰۸. https://jurbangeo.ut.ac.ir/article_84403.html الوندیپور، نینا؛ هاشم داداشپور (۱۳۹۷). فراروش پژوهشهای مرتبط با عدالت فضایی در ایران با مقیاس شهری در بازۀ زمانی ۱۳۹۴-۱۳۸۳، دوفصلنامۀ پژوهشهای بومشناسی شهری. سال ۹. شمارۀ ۲. صفحات 86-69. https://grup.journals.pnu.ac.ir/article_4456.html امانپور، سعید؛ نبیاله حسینی شهپریان؛ سعید ملکی (۱۳۹۵). تحلیل فضایی سطوح برخورداری مناطق کلان شهر اهواز از خدمات شهری با تأکید بر عدالت اجتماعی، پژوهشهای جغرافیای برنامهریزی شهری. دورۀ ۴. شمارۀ ۳. صفحات 517-۴۹۵. https://jurbangeo.ut.ac.ir/article_60645.html امانپور، سعید؛ سعید ملکی؛ نبیاله حسینی (۱۳۹۵). تحلیلی بر توزیع خدمات شهری در کلانشهر اهواز از منظر عدالت فضایی، دوفصلنامۀ پژوهشهای بومشناسی شهری. سال هفتم. شمارۀ ۲. صفحات 112-99. https://grup.journals.pnu.ac.ir/article_3462.html پورمحمدی، محمدرضا (۱۳۸۷). برنامهریزی کاربری اراضی شهری، انتشارات سمت، چاپ چهارم. https://esale.samt.ac.ir/Book/1069/-0667 پیربابایی، محمدتقی؛ پریسا هاشمپور؛ پیمان زادهباقری (۱۳۹۸). تبیین عدالت فضایی از منظر تمهید خدمات سلامت در فضاها و کاربریهای شهری برای قشر سالمند (موردپژوهی: منقطۀ ۱۵ تهران)، فصلنامۀ نگرشهای نو در جغرافیای انسانی. سال ۱۲. شمارۀ ۱. صفحات 362-345. https://geography.garmsar.iau.ir/article_670382.html جعفری، فیروز؛ زهرا رسولزاده؛ اکبر حمیدی (۱۳۹۸). تحلیل توزیع پارکهای شهری با رویکردِ عدالت فضایی(مطالعۀ موردی: شهر بناب)، دوفصلنامۀ جغرافیای اجتماعی شهری. دورۀ ۶. شماره ۱. صفحات ۴۳-۵۶. https://jusg.uk.ac.ir/article_2336.html حاتمینژاد، حجت؛ حسین کلانتریخلیلآباد؛ هدی علیخانی؛ مهسا ترشیزی؛ راحله باجلال (۱۳۹۹). تحلیل عدالت اجتماعی با تأکید بر توزیع فضایی کاربریهای شهری و میزان رضایت شهروندان در منطقۀ یک کلانشهر مشهد، فصلنامۀ مطالعات طراحی شهری و پژوهشهای شهری. سال سوم. شمارۀ ۱. صفحات 14-1. http://www.udsj.ir/post.aspx?id=644 حاتمینژاد، حسین (۱۳۸۰). شهر و عدالت اجتماعی (ناهمگونیهای فضایی در محلات شهر مشهد)، رسالۀ دکتری. به راهنمایی دکتر مصطفی مؤمنی. گروه جغرافیا و برنامهریزی شهری. دانشکدۀ علوم زمین. دانشگاه شهید بهشتی. تهران. ایران. https://www.virascience.com/thesis/472674/ حافظنیا، محمدرضا؛ مصطفی قادرحجت؛ زهرا احمدیپور؛ عبدالرضا رکنالدین افتخاری؛ محمد گوهری (۱۳۹۴). طراحی الگوی سنجش عدالت فضایی(مطالعۀ موردی: ایران)، برنامهریزی و آمایش فضا. جلد ۱۹ شماره ۱. صفحات ۵۲-۳۳. https://hsmsp.modares.ac.ir/article-21-11685-fa.html حسینیشهپریان، نبیالله (۱۳۹۴). تحلیلی بر عدالت فضایی با تأکید بر خدمات عمومی شهری در مناطق شهر اهواز، پایاننامۀ کارشناسی ارشد. به راهنمایی دکتر سعید امانپور. گروه جغرافیا و برنامهریزی شهری. دانشکدۀ علوم زمین و GIS. دانشگاه شهید چمران اهواز. اهواز. ایران. https://www.virascience.com/thesis/849668/ حیدریچیانه، رحیم؛ شاهین علیزاده زنوزی؛ داود عیوضلو (۱۳۹۳). تحلیلی بر توزیع جمعیت و دسترسی به خدمات شهری در شهر مرند مبتنی رویکردی عدالتمحور، فصلنامۀ مطالعات ساختار و کارکرد شهری. سال ۲. شمارۀ ۷. صفحات ۲۷- ۱۱. http://shahr.journals.umz.ac.ir/article_1006.html خاوری مروی، عاطفه (۱۳۹۶). تحلیلی بر عدالت فضایی در توزیع خدمات شهری با تأکید بر میزان رضایت مردم از نحوۀ دسترسی به این خدمات (نمونۀ موردی: شهر تربتجام)، پایاننامۀ کارشناسی ارشد. به راهنمایی دکتر یعقوب زنگنه. گروه جغرافیا و برنامهریزی شهری. دانشکدۀ جغرافیا و علوم محیطی. دانشگاه حکیم سبزواری. سبزوار. ایران. https://elmnet.ir/Article/11202369- داداشپور، هاشم؛ فرامرز رستمی (۱۳۹۰). سنجش عدالت فضاییِ یکپارچۀ خدمات عمومی شهری براساس توزیع جمعیت، قابلیتِ دسترسی و کارایی در شهر یاسوج. مطالعات و پژوهشهایِ شهری و منطقهای. سال ۳. شمارۀ ۱۰. صفحات ۱-۲۲. https://urs.ui.ac.ir/article_19992.html داداشپور، هاشم؛ فرامرز رستمی؛ بهرام علیزاده (۱۳۹۴). بررسی و تحلیل توزیع عادلانۀ خدمات شهری و الگوی پراکنش فضایی آنها در شهر همدان، فصلنامۀ مطالعات شهری. شمارۀ ۱۲. صفحات 18-5. https://urbstudies.uok.ac.ir/article_10944.html دولتی، غلام؛ حسن افراخته؛ فرهاد عزیزپور؛ طاهر پریزادی (۱۴۰۰). تحلیل سطح برخورداری سکونتگاههای روستایی از خدمات در چارچوب عدالت توزیعی (مورد مطالعه: روستاهای بخش تنکمان)، نشریۀ تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی. سال ۲۱. شمارۀ ۶۲. صفحات ۵۱-۷۱. https://system.khu.ac.ir/jgs/article-1-3240-fa.html&sw ساسانپور، فرزانه؛ سوران مصطفوی؛ مظهر احمدی (۱۳۹۴). تحلیل نابرابریهای فضایی در برخورداری از کاربریهای خدمات شهری (مطالعۀ موردی؛ نواحی ۲۲گانۀ شهرسنندج)، نشریۀ پژوهشوبرنامهریزیِ شهری. سال ۶. شمارۀ ۲۳. صفحات ۱۱۴-۹۵. https://jupm.marvdasht.iau.ir/article_1765.html?lang=fa عبداللهزاده، مهدی؛ محمدرحیم رهنما؛ محمد اجزاء شکوهی (۱۳۹۹). سنجش و ارزیابی الگوی رشد فضایی- کالبدی کلانشهر تبریز، نشریۀ جغرافیا و برنامهریزی. سال ۲۴. شمارۀ ۷۱. صفحات 271-245. https://geoplanning.tabrizu.ac.ir/article_10539.html عبداللهی، علیاصغر؛ مسلم قاسمی (۱۳۹۷). تحلیل توزیع فضایی خدمات عمومی شهری با استفاده از تکنیکهای تصمیمگیری Vikor و Waspas (مطالعۀ موردی: کرمان)، پژوهشهای جغرافیای برنامهریزی شهری. دورۀ ۶. شمارۀ ۴. صفحات ۷۱۵- ۶۹۵. https://jurbangeo.ut.ac.ir/article_71196.html عزیزی دانالو، سمانه؛ حسین مجتبیزاده خانقاهی (۱۳۹۹). ارائۀ مدل توزیع عادلانۀ خدمات شهری مبتنی بر عدالت اجتماعی (مطالعۀ موردی: منطقۀ ۱۱ شهر تهران)، فصلنامۀ شهر پایدار. دورۀ ۳. شمارۀ ۴. صفحات 90-75. http://www.jscity.ir/article_123106.html علیاکبری، اسماعیل؛ عمادالدین، عذرا (۱۳۹۱). ارزیابی کمی و کیفی کاربریهای شهری با تاکید بر نظام وزیع و الگوی همجواری (مطالعۀ موردی: ناحیۀ یک شهر گرگان). پژوهشهای جغرافیای انسانی، دورۀ ۴۴، شمارۀ ۷۹، صفحات ۱۵۷-۱۷۲. https://jhgr.ut.ac.ir/article_24530.html علیزاده، لیدا؛ حمید شایان (۱۳۹۸). تحلیلی بر رابطۀ پراکنش توزیع خدمات اساسی و شاخصهای جمعیتی با تأکید بر نظریۀ عدالت فضایی(مورد:شهرستانهای استان خراسانرضوی)، فصلنامۀ برنامهریزی منطقهای. سال ۹. شمارۀ ۳۶. صفحات30-17. https://jzpm.marvdasht.iau.ir/article_3677.html عنابستانی، علیاکبر؛ معصومه حسینی (۱۳۹۷). بررسی تطبیقی سطح امنیت در پارکهای شهری از منظر عدالت فضایی (مطالعۀ موردی: پارکهای شهری مشهد)، پژوهشهای جغرافیای برنامهریزی شهری. دورۀ ۶. شمارۀ ۲. صفحات ۳۳۰-۳۰۷. https://jurbangeo.ut.ac.ir/article_69174.html فصیحی، حبیباله؛ علی شماعی؛ فاطمه آذرخش (۱۳۹۹). تحلیل دسترسی به بوستانهای شهری با رویکرد عدالت فضایی (نمونۀ موردی: شهر ایلام)، فصلنامۀ برنامهریزی فضایی. سال ۱۰. شمارۀ ۲. صفحات ۱۰۵-۱۱۸. https://sppl.ui.ac.ir/article_24340.html قاسمی، مهدی (۱۳۹۳). بررسی و تحلیل نابرابریهای فضایی درونشهری در برخورداری از خدمات عمومی شهری از منظر عدالت اجتماعی (مطالعۀ موردی: شهر مراغه)، پایاننامۀ کارشناسی ارشد. به راهنمایی دکتر حسین نظمفر. گروه جغرافیا و برنامهریزی شهری. دانشکدۀ علوم انسانی. دانشگاه محقق اردبیلی. اردبیل. ایران. https://elmnet.ir/article/10704758-61171/ قدیری، محمود؛ محمود حکمتنیا؛ زهرا رجبی (۱۳۹۸). تحلیل تعادل فضایی در دسترسی به خدمات شهری (مطالعۀ موردی؛ شهر اقلید)، فصلنامۀ برنامهریزیِ رفاه و توسعۀ اجتماعی. دورۀ ۱۱. شمارۀ ۴۰. صفحات ۱۱۵-۱۴۵. https://qjsd.atu.ac.ir/article_11188.html کرامتی، زینب؛ حسن ایزدی؛ علی سلطانی؛ سهند لطفی (۱۳۹۴). تحلیل توزیع فضایی و میزان دسترسی به بوستانهای شهری (مطالعۀ موردی: شهر شیراز)، پژوهشهای جغرافیای برنامهریزی شهری. دورۀ ۳. شمارۀ ۴. صفحات 558-531. https://jurbangeo.ut.ac.ir/article_57416.html کوشانه، روشن؛ بختیار عزتپناه؛ میرنجف موسوی (۱۳۹۸). تحلیل پراکنش فضایی کاربریهای خدمات عمومی شهری با استفاده از روش شاخص ویلیامسون(مطالعۀ موردی: کلانشهر تبریز)، فصلنامۀ نگرشهای نو در جغرافیای انسانی. سال ۱۱. شمارۀ ۴. صفحات ۲۰۵-۲۲۱. https://geography.garmsar.iau.ir/article_667749.html محمدی، علیرضا؛ سپیده نوری (۱۳۹۷). سنجش توسعهیافتگی صنعتی شهرستانهای استان اردبیل با رویکرد عدالت فضایی، پژوهشهای جغرافیای انسانی. دورۀ ۵۰. شمارۀ ۱. صفحات 162-145. https://jhgr.ut.ac.ir/article_59375.html محمودزاده، حسن؛ محمد صمدی؛ مهدی هریسچیان (۱۳۹۹). بررسی تناسب زیرساخت سبز شهری با رویکرد عدالت فضایی با استفاده از متریکهای سیمای سرزمین و تحلیل شبکۀ فازی(مطالعۀ موردی: کلانشهر تبریز)، پژوهشهای جغرافیای برنامهریزی شهری. دورۀ ۸. شمارۀ ۲. صفحات 325-299. https://jurbangeo.ut.ac.ir/article_77197.html ممبینیزاده، خداداد؛ صادق بشارتیفر (۱۴۰۰). تحلیلی بر نابرابریهای فضایی در برخورداری از کاربریهای خدمات شهری در نفت شهر آبادان، نشریۀ تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی. سال ۲۱. شمارۀ ۶۱. صفحات 176-153. https://jgs.khu.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-3496-2&slc_lang=fa&sid=1 موحدینیا، مصطفی، محمدرضا خدابخشی؛ نسرین محمدیزاده (۱۳۹۹). سنجش توزیع فضایی خدمات عمومی شهر کرمان با تأکید بر حکمروایی خوب شهری با استفاده از نرمافزار Geoda، دوفصلنامۀ جغرافیای اجتماعی شهری. دورۀ ۷. شمارۀ ۱. صفحات 253-233. https://jusg.uk.ac.ir/article_2626.html مؤمنی اصفهانی، سمانه؛ عباس ملک حسینی (۱۴۰۰). تحلیل و ارزیابی میزان تأثیرگذاری شاخصهای رشد هوشمند بر توسعۀ شهری اراک، فصلنامۀ نگرشهای نو در جغرافیای انسانی. سال ۱۳. شمارۀ ۳. صفحات ۱۷۳-۱۹۸. https://geography.garmsar.iau.ir/article_681001.html میرهای، محمد؛ علی حسینی؛ عسکر خدادادی؛ عبدالرضا عزیزی فرد (۱۳۹۷). تحلیلی بر نابرابری فضایی توسعۀ ناحیهای در ایران با رویکرد عدالت فضایی (نمونۀ مطالعاتی: استان اصفهان)، فصلنامۀ مطالعات عمران شهری. دورۀ ۲. شمارۀ ۶. صفحات 127-113. http://ensani.ir/fa/article/386473/ نصیریهندهخاله، اسماعیل (۱۳۹۷). تحلیل نابرابریهای فضایی توزیع خدمات شهری با رویکرد عدالت فضایی با استفاده از مدل وایکور. (مطالعۀ موردی: شهر قزوین)، مجلۀ آمایش جغرافیایی فضا. دورۀ ۸. شمارۀ ۲۸. صفحات ۱۵۴- ۱۳۳. http://gps.gu.ac.ir/article_70704.html
References Bass, R (1998). Evaluating environmental justice under the national environmental policy act. Environmental Impact Assessment Review, 18(1), 83-92. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0195925597000656 Bromberg, A., Morrow, G. D., & Pfeiffer, D (2007). Editorial note: Why spatial justice. Critical Planning, 14(2), 1-4. https://luskin.ucla.edu/sites/default/files/Editorial_UCLA_Crit_Plan_v14%20copy.pdf Cavicchia, R (2023). Housing accessibility in densifying cities: Entangled housing and land use policy limitations and insights from Oslo. Land Use Policy, 127, 106580 .https://doi.org/10.1016/j.landusepol.2023.106580. Cho, C. M (2003). Study on effects of resident-perceived neighborhood boundaries on public services accessibility and its relation to utilization: using geographic information system, focusing on the case of public parks in Austin, Texas. Texas A&M University. https://oaktrust.library.tamu.edu/handle/1969.1/59 Csomós, G., Farkas, Z. J., Kolcsár, R. A., Szilassi, P., & Kovács, Z (2021). Measuring socio-economic disparities in green space availability in post-socialist cities. Habitat International, 117, 102434. https://doi.org/10.1016/j.habitatint.2021.102434. Dadashpoor, H., & Alvandipour, N (2020). A genealogy of the five schools of justice in planning thought. Habitat International, 101, 102189. https://doi.org/10.1016/j.habitatint.2020.102189. Fleurbaey‚ M., Kartha, S.‚ Bolwig, S.‚ Chee, Y. L.‚ Chen, Y.‚ Corbera, E.‚ Lecocq, F.‚ Lutz, W.‚uylaert, M. S.‚Norgaard, B.‚ Oker-eke, C.‚ Sagar, A. D (2014). Sustainable Developmentand Equity,Climate Change 2014:Mitigation of Climate Change, Cambridge UniversityPress‚ 518. https://www.ipcc.ch/site/assets/uploads/2018/02/ipcc_wg3_ar5_frontmatter.pdf Fredriksson, A (2017). Location-allocation of public services–Citizen access, transparency and measurement. A method and evidence from Brazil and Sweden. Socio-Economic Planning Sciences, 59, 1-12. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0038012116300015 Grabowski, Z. J., McPhearson, T., & Pickett, S. T (2023). Transforming US urban green infrastructure planning to address equity. Landscape and Urban Planning, 229, 104591. https://doi.org/10.1016/j.landurbplan.2022.104591. Jones, R., Goodwin Hawkins, B., & Woods, M (2020). From territorial cohesion to regional spatial justice: The wellbeing of future generations act in Wales.International Journal of Urban and Regional Research,44(5),894-912. https://onlinelibrary.wiley.com/doi/full/10.1111/1468-2427.12909 Kaphle,I(2006). Evaluating people’s accessibility to public parks using GeographicInformationSystems: A case study in Ames, Iowa. Iowa State University. https://dr.lib.iastate.edu/handle/20.500.12876/81961 Kato-Huerta, J., & Geneletti, D (2023). A distributive environmental justice index to support green space planning in cities. Landscape and Urban Planning, 229, 104592. https://doi.org/10.1016/j.landurbplan.2022.104592. Khaled, A., Elewa, A (2019). Unlocking the Potentials of Urban Architecture in Enhancing the Quality of Urban Life in Urban Poverty Areas through Community Projects, Environmental Science and Sustainable Development, ESSD: 121-135. La Rosa, D., & Pappalardo, V (2020). Planning for Sspatial equity-A performance based approach for sustainable urban drainage systems. Sustainable Cities and Society, 53, 101885. . https://doi.org/10.1016/j.scs.2019.101885. Łaszkiewicz, E., Kronenberg, J., & Marcińczak, S (2021). Microscale socioeconomic inequalities in green space availability in relation to residential segregation: The case study of Lodz, Poland. Cities, 111, 103085. https://doi.org/10.1016/j.cities.2020.103085. Lee, G., & Hong, I (2013). Measuring Spatial Accessibility in the Context of Spatial Disparity betweenDemand and Supply of Urban Park Service. Landscape and Urban Planning, 119, 85-90. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0169204613001291 Li, H., & Liu, Y.( 2016). Neighborhood Socioeconomic Disadvantage and Urban Public Green Spaces Availability: A Localized Modeling Approach to Inform Land Use Policy, Land Use Policy, 57, 470-478. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0264837716301557 Liang, H., & Zhang, Q (2018). Assessing the public transport service to urban parks on the basis of spatial accessibility for citizens in the compact megacity of Shanghai, China. Urban Studies, 55(9), 1983-1999. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/0042098017705846 Liao, C. H., Hsueh-Sheng, C., & Tsou, K. W (2009). Explore the spatial equity of urban public facility allocation based on sustainable development viewpoint (pp. 137-145). na. https://www.corp.at/archive/CORP2009_48.pdf Lotfi. S., & Koohsari. M.J (2009). Measuring objective accessibility to neighborhood facilities in the city (A case study: Zone 6 in Tehran, Iran), Cities, 26(3), 133–140. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0264275109000298 McKane, R. G., & Hess, D (2023). The impact of ridesourcing on equity and sustainability in North American cities: A systematic review of the literature. Cities, 133, 104122. https://doi.org/10.1016/j.cities.2022.104122. Ouyang, W., Wang, B., Tian, L., & Niu, X (2017). Spatial deprivation of urban public services in migrant enclaves under the context of a rapidly urbanizing China: An evaluation based on suburban Shanghai. Cities, 60, 436-445. http://proda526ca0.pic24.websiteonline.cn/upload/7hug.pdf
Qiu, N., Cheng, J., & Zhang, T (2022). Spatial disparity and Structural inequality in disability patterns across Tianjin municipality: A multiple deprivation perspective. Habitat International, 130, 102685. https://doi.org/10.1016/j.habitatint.2022.102685. Savas,E. S (1978). On Equity in ProvidingPublic Services. Management Science,24(8),800-808. https://www.jstor.org/stable/2630377 Seyedashraf, O., Bottacin-Busolin, A., & Harou, J. J (2022). A design framework for considering spatial equity in sustainable urban drainage infrastructure. Sustainable Cities and Society, 85, 103960. https://doi.org/10.1016/j.scs.2022.103960. Soja, E (2010). Seeking Spatial Justice, Publisher: University of Minnesota Press. https://www.upress.umn.edu/book-division/books/seeking-spatial-justice Tsou, k. W., Yu-Ting, H., & Yao- Lin, C (2005). An accessibility-based integrated measure of relative Spatial equity in urban public facilities. Citis, 22(6), 424-435. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0264275105000752 United Nations (2018). World Urbanization Prospects The 2018 Revision, Department of Economic and Social Affairs , Population Division, New York. https://population.un.org/wup/publications/Files/WUP2018-Report.pdf United Nations, Department of Economic and Social Affairs, Population Division (2015). World Urbanization Prospects: The 2014 Revision, (ST/ESA/SER.A/366). https://population.un.org/wup/publications/files/wup2014-report.pdf Xing, L., Liu, Y., Wang, B., Wang, Y., & Liu, H (2020). An environmental justice study on spatial access to parks for youth by using an improved 2SFCA method in Wuhan, China. Cities, 96, 102405. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0264275118309545 Yao, L., Liu, J., Wang, R., Yin ,K., & Han, B (2014). Effective Green Equivalent: A Measure of PublicGreen Spaces for Cities. Ecological Indicators, 47, 123-127. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S1470160X14003161 Jian, I. Y., Luo, J., & Chan, E. H (2020). Spatial justice in public open space planning: Accessibility and inclusivity. Habitat International, 97, 102122. https://doi.org/10.1016/j.habitatint.2020.102122. You, H (2016). Characterizing the Inequalities in Urban Public Green Space Provision in Shenzhen,China. Habitat International, 56, 176-180. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0197397516301771 Zhang, J., Yu, Z., Cheng, Y., Chen, C., Wan, Y., Zhao, B., & Vejre, H (2020). Evaluating the disparities in urban green space provision in communities with diverse built environments: The case of a rapidly urbanizing Chinese city. Building and Environment, 183, 107170. | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,021 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 745 |