اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 30 |
| تعداد شمارهها | 690 |
| تعداد مقالات | 6,765 |
| تعداد مشاهده مقاله | 10,998,857 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 7,409,811 |
کانونهای ادبی هند در قرن دهم هجری قمری | ||
| مطالعات شبه قاره | ||
| مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 04 دی 1402 | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22111/jsr.2023.46756.2379 | ||
| نویسندگان | ||
| محمدیاسر پردل1؛ عبدالعلی اویسی کهخا* 2؛ سید مهدی زرقانی3 | ||
| 1دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه سیستان و بلوچستان،زاهدان،ایران | ||
| 2دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه سیستان و بلوچستان،زاهدان، ایران | ||
| 3استاد گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد ، ایران | ||
| چکیده | ||
| تاریخ ادبیاتهای سنتی وقتی دربارة زبان و ادبیات فارسی در هند سخن میگویند، شبه قاره به منزله منطقه یکدست، واحد و منسجمی تصور میشود. بر همین اساس احکامی هم در مورد قلمرو وسیع فارسی کلی و فراگیر است. این مقاله با تمرکز بر متغیر «کانون ادبی» بنا دارد به تعیین و تعریف کانونهای ادبی شبه قاره در قرن دهم هجری بپردازد. با بررسی تذکرههای فارسی و نیز منابع دست اول تاریخی به این نتیجه رسیدیم که در بازة زمانی مذکور دست کم چهار کانون ادبی فعال قابل تشخیص است: کانون ادبی احمدنگر، کانون ادبی بیجاپور، کانون ادبی گلکنده و کانون ادبی آگره. ما همچنین مشخص کردیم که این ادیبان، قبل از مهاجرت، در ایران دارای چه جایگاه سیاسی- اجتماعی و ادبی بودهاند و از کدام شهرهای ایران به این کانونها نقل مکان کردهاند و تصویری عمومی از اوضاع هر کانون هم ارایه دادیم. در بررسی مقایسهای پایان مقاله، کانونهای فوق با یکدیگر مقایسه شدهاند. | ||
| کلیدواژهها | ||
| تاریخ ادبیات؛ کانون های ادبی؛ قرن دهم؛ هند | ||
| مراجع | ||
|
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 133 |
||