شیـرین ترین حکمت های خسـروی (در غنایی ترین اثر نظامی - امیر خسرو و هاتفی)

1- اسماعیلی، عصمت (1377) مقایسه روایی و ساختاری خسرو و شیرین نظامی با شیرین و خسرو امیر خسرو دهلوی (1). مجله شعر، ش 22. تهران: 39-32.

2- ------------------(1377) مقایسه روایی و ساختاری خسرو و شیرین نظامی با شیرین و خسرو امیر خسرو دهلوی (2). شعر، ش 23. تهران: 47-38.

3- اقبالی، ابراهیم،حسین­ قمری گیوی (1383) بررسی روانشناختی سه منظومه غنایی فارسی (خسرو و شیرین، لیلی و مجنون و ویس و رامین). فصلنامه پژوهش زبان و ادب فارسی، ش2. تهران. صص 16-1.

4- امیرخسرو، خسرو بن محمود (1362) خمسه، تصحیح امیراحمد اشرفی. تهران: شقایق.

5- بهادری، محمدباقر (1385) جلوه­گاه زاهدانه دنیا و زهد در شعر نظامی. علامه. ش12، تهران. صص 186-169.

6- ثروت، منصور (1370) گنجینه حکمت در آثار نظامی. تهران: امیرکبیر.

7- جعفری، محمد تقی (1370) حکمت عرفان و اخلاق در شعر نظامی گنجوی. تهران: کیهان.    

8- خلوصی، محمد تقی (1379) جایگاه نظامی در مثنوی سرایی و شناختی از مقلدان مشهور وی. پژوهش­نامه دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه شهید بهشتی. ش28. تهران. صص 91-78.

9- رزمجو، حسین (1376) زهدگرایی توأم با ستم ستیزی در شعر نظامی گنجوی. کیهان فرهنگی. ش 133. تهران:31-27.

10- زرین کوب، عبد الحسین (1372) پیر گنجه در جستجوی ناکجا آباد. تهران: سخن.

11- صفا، ذبیح الله (1373) تاریخ ادبیات ایران (خلاصة جلد اول و دوم). چاپ هفدهم. تهران: ققنوس.

12- معین، محمد (1378) فرهنگ فارسی. چاپ چهاردهم. تهران: امیرکبیر.

13- مهدوی، ملیحه (1379) خسرو و شیرین از دیدگاه روان شناسانه و نمادین. کیهان فرهنگی. ش173. تهران. صص 23- 18.

14- نظامی، الیاس بن یوسف (1384) خسرو و شیرین. چاپ ششم. تصحیح و حواشی حسن وحید دستگردی. به کوشش سعید حمیدیان. تهران: قطره.  

15- هاتفی، عبدالله بن محمد (1977م) شیرین و خسرو. به اهتمام سعدالله اسدالله یف. مسکو: دانش (شعبه ادبیات خاور).