سیمای مرگ در شعر فردوسی و ناصر خسرو

1- خرمشاهی، بهاءالدین و انصاری، مسعود (1387) پیام پیامبر. چاپ ­دوم. تهران: انتشارات ­­عملی­و فرهنگی.

2- رستگار فسایی، منصور(1381) فردوسی و هویت شناسی ایرانی. چاپ اول. تهران: طرح نو.

3- زرین‌کوب، عبدالحسین (1370) با کاروان حلّه. چاپ ششم، تهران: انتشارات علمی. 

4- سعدی، مصلح بن عبدالله (1362) گلستان. چاپ اول. تهران: انتشارات صفی علیشاه.

5- صنعتی، محمد (1384) درآمدی به مرگ در اندیشه­ی غرب. ارغنون. شماره­ی 27-26.

6- فردوسی (1386) شاهنامه. به کوشش جلال خالقی مطلق و دیگران. 8 جلد. چاپ اول. تهران: مرکز دائره المعارف بزرگ اسلامی.

7- گاندی، مهاتما (1386) چرا ترس­از مرگ­و مویه بر آن. شهرام­نقش­تبریزی. چاپ­اول. تهران: ققنوس.

8- لِپ، اینیاس(1375) روانشناسی مرگ. ترجمه محمد رفیعی مهرآبادی.چاپ اول. تهران: خجسته.

9- مجلسی، محمدباقر (1403) بحارالانوار. الطبعه الاولی. بیروت: مؤسسه الوفاء.

10- معتمدی، غلامحسین (1386) انسان و مرگ. چاپ اول. تهران: نشر مرکز.

11- ناصرخسرو (1370) دیوان ناصرخسرو. به تصحیح مجتبی مینوی و مهدی محقق. چاپ اول. تهران: دانشگاه تهران.

12--------------(1338) خوان الاخوان. چاپ اول. تهران: بارانی.

13- نیچه، فریدریش ویلهلم (1378) چنین­گفت­زرتشت. ترجمه­داریوش­آشوری. چاپ­اول. تهران: آگاه.

14- الهندی، علی‌‌بن متقی (بی‌تا) کنزالعمال. الطبعه الاولی. بیروت: مؤسسه الرساله.